Rundveeslachting in India

In dit overzicht zie je de procentuele verdeling van vegetariërs (groen) en niet-vegetariërs (rood) in India. Vooral in het noorden, oosten en zuiden van het land is het aandeel van mensen die vlees eten aanzienlijk hoger.
Rundvleesslacht in India

De toenemende vleesconsumptie in India
De consumptie en productie van vlees in India groeit gestaag. De reden: steeds meer mensen eten vlees als teken van welvaart. Ook hindoes, die oorspronkelijk een veganistische levensstijl werd toegeschreven, consumeren steeds meer vlees. Naast toenemende welvaart is er ook een toenemende culturele diversiteit in de Indiase bevolking.
Naar naast het hindoeïsme en boeddhisme bestaan er in India nog tal van andere religies, zoals het christendom en de islam. Inmiddels leeft in India de derde grootste moslimbevolking. Deze religies consumeren het vlees van geiten, buffels of runderen, wat leidt tot lagere aantallen vegetariërs in India dan vaak wordt aangenomen.
Deze grafiek over de verdeling van vleesconsumptie in India maakt duidelijk dat vleesconsumptie in India wijdverspreider is dan eerder gedacht. Hoe dieper het rood, hoe hoger de vleesconsumptie!

Vindt de rundvleesslacht echt in India plaats?

India behoort inmiddels toteen van de grootste rundvleesproducenten ter wereld. Ter vergelijking: in de EU wordt jaarlijks ongeveer 8 miljoen ton rundvlees geproduceerd. In India is dat 4,3 miljoen ton vlees. Rundvlees in India wordt dus niet alleen geconsumeerd, maar inmiddels ook grootschalig geproduceerd. De meeste slachthuizen van India bevinden zich in het zuiden (Chennai) en het noorden (Uttar Pradesh en Kolkata). Uit deze plaatsen komt zelfs 50% van het vlees voor de export naar Qatar en Saoedi-Arabië. Waarom? De slacht van de dieren vindt plaats volgens precieze voorschriften die in de islam zijn verankerd. Alleen als het vlees“halal”is, wordt het ook gegeten in islamitisch beïnvloede plaatsen zoals Qatar.

Rituële slacht: De betekenis van halal vlees

Het slachten van gezonde dieren isreligieus onderbouwd in de islam en het jodendom. Zowel in de Koran als in de Thora is er een verbod op de consumptie van aas en bloed. Volgens religieuze opvattingen bevindt de ziel zich in het bloed. Op basis hiervan is er de regel dat het dier tijdens het slachten en de daaropvolgende behandeling van het vlees de grootst mogelijke hoeveelheid bloed moet verliezen.

Er zijn ook precieze voorschriften voor het slachtproces. Bij het slachten worden de halsslagaders, halsaders, luchtpijp en slokdarm van het levende dier meestal zonder voorafgaande verdoving doorgesneden. Doordat het ruggenmerg intact blijft, blijft er spieractiviteit en wordt het grootste deel van het bloed uit het lichaam gepompt. Bij correcte uitvoering zal het dier binnen enkele seconden sterven, omdat het lijden van het dier bij deze slacht zo gering mogelijk moet worden gehouden.

Na het slachten vindt er een nabewerking van het dode dier plaats, bij de Joodse slacht vindt er een was- en zoutbehandeling van het vlees plaats, evenals een vleeskeuring. Hier worden het vlees en de organen op gezondheid gecontroleerd, er wordt gekeken naar ziekten, tumoren en onregelmatigheden die het vlees onrein zouden maken. Pas na de succesvolle nabewerking is het vlees “kosjer” in het jodendom of “halal” in de islam en geschikt voor consumptie.

Waar komen de dierenhuiden vandaan die we voor onze Gusti Leder producten gebruiken?

Films van Peta laten zien hoe koeien worden ontvoerd en naar Bangladesh worden gebracht om vervolgens als huid weer naar India te worden gebracht. Deze handel is voor nog geen 15% van het totale rundleer in India van toepassing. In plaats daarvan worden de huiden eerder ter plaatse geproduceerd en daar ook verwerkt.

Steeds vaker worden vlees en huiden echter ook in geconserveerde (gezouten) toestand uit de EU en Zuid-Amerika naar India gestuurd. De vleesproductie in de EU of Zuid-Amerika wordt gestimuleerd. Zo kan een geconserveerde huid soms zelfs goedkoper zijn dan een huid uit India. Daarom zullen de prijzen voor huiden op de ruwe-ledermarkt waarschijnlijk op de lange termijn dalen.

De wijze waarop het dier wordt geslacht, hangt altijd af van de vleesconsument. Het in India geproduceerde vlees wordt bijvoorbeeld naar Qatar verscheept en is daarmee grotendeels halal. In het zuiden van India, waar veel christenen wonen, eet men het vlees echter net zoals bij ons in Europa en Duitsland. De import van geconserveerd vlees uit Europa is dus geen zeldzaamheid.

Slachting van de dieren

Bij het slachten van dieren in Europa en Zuid-Amerika worden landbouwhuisdieren onder bloedonttrekking gedood. In Duitsland mogen bijvoorbeeld alleen opgeleide slagers de slacht uitvoeren volgens nauwkeurige voorschriften. De dieren mogen alleen na passende verdoving worden geslacht, waarbij de hogere hersenfuncties worden uitgeschakeld.
Er zijn verschillende methoden, zoals het gebruik van speciale slachtpistolen (bij dieren met een sterke schedel), elektrische verdoving (bij kleinere landbouwhuisdieren) of het gebruik van verdovende inerte gassen.

Op deze manier wil men de pijn van de dieren verminderen. Ondanks het naleven van de voorschriften zijn er steeds weer gevallen waarin de dieren om verschillende redenen niet voldoende worden verdoofd. Na de verdoving worden de dieren opgehangen en in de volgende stap gestoken. Daarbij snijdt de slachter de bloedvaten in de hals van de dieren door. De dood van de dieren treedt in door de onmiddellijke bloedonttrekking en daarmee zuurstofgebrek binnen korte tijd.

Gusti Leder tegen dierenmishandeling: Waarom we toch met dierenhuiden werken

Wij van Gusti Leder veroordelen zowel het slachten als het ritueel slachten evenzeer, omdat beide varianten, ondanks alle voorschriften, gepaard gaan met pijn en angst bij de dieren. Vleesconsumptie doodt leven! Wij ondersteunen zowel de vermindering van vleesconsumptie als een volledige onthouding. De toename van vleesproductie en vleesconsumptie in India zijn geen wenselijke ontwikkelingen!

Waarom willen we toch met dierenhuiden werken? Onze producten worden gemaakt van een afvalproduct van de vleesindustrie. Of het nu in India ritueel geslacht of in de EU geslacht en naar India geïmporteerd is, geen enkel dier wordt gedood voor zijn huid. Als dat wel het geval was, zou een tas 800€ kosten en niet 80€. Een rund weegt 800-1200 kg, waarvan 85% vlees is en de rest huid en botten. De duurzame verwerking van natuurlijke hulpbronnen is iets dat wij kunnen ondersteunen.

Bij de productie van onze lederproducten gebruiken we een bijproduct van de vleesindustrie, dat anders zou worden weggegooid. Ons leer is dus een honderd procent recyclingproduct.